Γράφει ο φίλος μας ναυαγοσώστης
Ο σημερινός δήμαρχος Γιώργος Τσαμασλής και η διοίκησή του ολοκληρώνουν τον επόμενο μήνα τη θητεία τους και οδεύουμε προς τις εκλογές. Είναι αλήθεια ότι κινήθηκαν σε πολύ χαμηλές πτήσεις, κατώτερες των προσδοκιών του κόσμου που τους ψήφισε. Στα 4 χρόνια της θητείας τους το έργο είναι σχεδόν μηδαμινό. Υπάρχουν ολόκληρες κοινότητες στο δήμο μας όπου στην κυριολεξία δεν μπήκε πέτρα πάνω στην πέτρα… Πέρασε και δεν ακούμπησε…
Τι είναι όμως αυτό που κρατάει ζωντανό τον δήμαρχο και ελπίζει σε μια νέα θητεία;
Από την άλλη, τι είναι αυτό που τον φοβίζει;
Είναι μια πραγματικότητα ότι αυτό που απεύχεται ο δήμαρχος είναι να έχει απέναντί του ένα «νέο» αντίπαλο που θα δημιουργεί ελπίδα και προσδοκίες στον κόσμο. Ένα αντίπαλο με μόρφωση, γνώσεις και φρεσκάδα στις θέσεις του. Έναν αντίπαλο που τον ξεπερνάει και βλέπει στο μέλλον…
Αντιθέτως θεωρεί «του χεριού του» έναν άνθρωπο που έρχεται από το παρελθόν. Αυτόν που κέρδισε στις προηγούμενες εκλογές και θεωρεί ότι «τον έχει» ξανά… Το μεγάλο όπλο που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο δήμαρχος είναι η σύγκριση με το παρελθόν και ειδικά με τον πρώην δήμαρχο. Η σύγκριση αυτή τον κρατάει ζωντανό και του δίνει ελπίδες. Κάθε φορά που ο πρώην δήμαρχος του επιτίθεται του δίνει και μια ανάσα ζωής…
Συμπερασματικά λοιπόν, ο πρώην δήμαρχος παρότι φαινομενικά άσπονδος εχθρός του νυν δημάρχου εξελίσσεται σε Μέγα χορηγό του!!
Η σύγκριση αυτή είναι το μοναδικό επιχείρημα του Τσαμασλή για να τον συσπειρώνει και να τον κάνει να ελπίζει ότι θα παραμείνει στο τιμόνι του δήμου. Κάθε βέλος του πρώην και ένα φιλί ζωής στον νυν…
